ارزیابی مقایسه ای سطح ادراری آفلاتوکسین m۱ در افراد مبتلا به hepatitis c virus (hcv) و افراد سالم

مقدمه: آفلاتوکسین ها، متابولیت ثانویه ی گونه های سکشن فلاوی (aspergillus section flavi) می باشند. آفلاتوکسین b1، (afb1 یا aflatoxin b1) هپاتوکارسینوژن، تراتوژن و موتاژن است. آفلاتوکسین m1 (afm1)، فرم هیدروکسیله شده ی afb1 است. با توجه به اثرات تخریبی کبد در اثر هپاتیت و آفلاتوکسین، این مطالعه با هدف ارزیابی میزان میانگین سطح ادراری afm1 در دو گروه افراد سالم (گروه شاهد) و مبتلایان به ویروس هپاتیت c (hcv یا hepatitis c virus) (گروه مورد) انجام گرفت. روش ها: از 71 فرد مبتلا به hcv و 71 فرد سالم نمونه ی خون و ادرار گرفته شد. نمونه ی ادرار به روش enzyme-linked immunosorbent assay (elisa) از نظر میزان afm1 مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ی خون از نظر آنزیم های serum glutamic-oxaloacetic transaminase (sgot)، serum glutamic-pyruvic transaminase (sgpt)، آلکالن فسفاتاز، بیلی روبین توتال و بیلی روبین دایرکت بررسی شد. یافته ها: 57/29 درصد از افراد گروه مورد و 57/19 درصد از افراد گروه شاهد در ادرار خود دارای afm1 بودند. میانگین afm1 افراد مبتلا به hcv، معادل 45/2 پیکوگرم بر میلی لیتر و میانگین afm1 موجود در ادرار گروه شاهد 66/1 پیکوگرم بر میلی لیتر به دست آمد. نتایج به دست آمده از سطح afm1 در دو گروه دارای تفاوت معنی داری بود (050/0 = p). غلظت سرمی sgpt و آلکالن فسفاتاز در افراد گروه مورد دارای afm1 بیشتر از افراد فاقد afm1 بود و این تفاوت غلظت معنی دار بود (012/0 = p). غلظت سرمی sgot، بیلی روبین توتال و بیلی روبین مستقیم در دو گروه پیش گفته تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: وجود afb1 در مبتلایان به hcv ممکن است سبب تسریع پیشرفت بیماری مزمن کبدی گردد. از این رو، پیشنهاد می گردد با اصلاح الگوی مصرف مواد غذایی، از مصرف آفلاتوکسین ها جلوگیری گردد و در نتیجه، از سرعت پیشرفت فرم مزمن بیماری کاسته شود.